ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΣΠΑΝΟΒΑΓΓΕΛΟΔΗΜΗΤΡΗ

Όλοι οι Χριστιανοί διαβάζουμε και ακούμε την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου τη σχετική περαβολή του ευαγγελίου στην οποία ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός περιγράφει με τό μοναδικό τρόπο του, την ψυχική κατάσταση του Υποκριτή Φαρισαίου. Στην περιγραφή αὐτή συνδυάζονται η απλότητα και το βάθος των νοημάτων, γεμάτα από ζωντανά χρώμματα.

Την ημέρα αυτή, δεκάδες χιλιάδες κληρικοί και λαϊκοί ιεροκήρυκες καυτηριάζουν την υποκρισία του Φαρισαίου και εκθειάζουν την ταπείνωση του Τελένου. Μέχρι εδώ, πολύ καλά. Έτσι πρέπει. Η Υποκρισία είναι το σαράκι που τρώει το εσωτερικό του κάθε εγωϊστή και υπερήφανου. Είναι η τέλεια καταστροφή και η χειρότερη καταιγίδα.

Πως όμως αυτή η διαπίστωση αντιμετωπίζεται στην πράξη; Καί μάλιστα από τους ειδικούς «αναλυτές» δηλαδή τους διδάσκοντες το ευαγγέλιο του Κυρίου; Πως το βιώνουν (βιώνουμε) στην πράξη αυτό το σοβαρό θέμα; Δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις αντιμετωπίζεται σύμφωνα με το σύνδρομο «Σπανοβαγγελοδημήτρη», δηλαδή σύμφωνα μέ τον άνθρωπο εκείνο πού «αλλού κοίταζε, αλλού έβλεπε και αλλού πήγαινε», δηλαδή, ἀλλα λένε, άλλα έχουν μέσα στην ψυχή του και άλλα κάνουν... Εύκολα μπορεί να φαντασθεί κανείς πόσο αταίριαστο είναι να διδάσκει κάποιος ταπείνωση, να κατακρίνει την υπεροψία και την υποκρισία και να είναι ο ίδιος «τεχνίτης και επιστήμονας της υποκρισίας», έτσι ὥστε να φαίνεται η υποκρισία ως ταπείνωση». Είναι ΦΟΒΕΡΟ !

Αποτέλεσμα αυτής της διαστρέβλωσης είναι η προσωρινή επιτυχία, η δημιουργία οπαδών, η προσωποληψία και όλα εκείνα τα βασικά αίτια που δημιουργούν μία «σάπια» κοινωνία. Η προσωρινή επιτυχία που δεν γίνεται ποτέ δικαίωση. Γιατί όταν έλθει η ώρα εκείνη της κρίσεως, δεν θα υπάρχουν κόλακες και κλίκες, ούτε θα έχουν «πέραση» οι «τεχνικές επηρασμού», αλλά εκεί θα υπάρχει ΜΟΝΟ ο δίκαιος Κριτής, ο μόνος που δεν επηρεάζεται, δεν κοροϊδεύεται αλλά και δεν χαρίζεται.

ΠΡΟΣΟΧΗ !!! ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ;

Αγάπη αληθινή χωρίς ιδιοτέλειες, ειλικρίνεια καρδιακή κατά το λεγόμενο «το ναί ΝΑΙ και το ού ΟΥ» ακόμη και αν αυτό είναι φαινομενικά είς βάρος μας, πραγματική ταπείνωση και όχι ταπεινολογίες. Έτσι μόνο θα φθάσουμε δεδικαιωμένοι ενώπιον του Μεγάλου Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, γιατί αυτή είναι η πραγματική διδασκαλία του.