Φόβος και «αδέκαστη» κρίση

Ο φόβος και η τιμωρία είναι ένα τεράστιο κοινωνικό, θεολογικό και πανανθρώπινο θέμα. Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές απόψεις. Μερικοί θεωρούν τον φόβο σαν κάτι «απόβλητο, άχρηστο και επικίνδυνο» για την ανθρώπινη συμπεριφορά. Κάνουν όμως μεγάλο λάθος, γιατί όχι μόνο υπάρχει και καλός φόβος, αλλά είναι και απαραίτητο σκαλοπάτι για το ανέβασμα σε ψηλότερες κορυφές. Η απόλυτη «αφοβία» οδηγεί στην αναισθησία, τον εγωϊσμό, την αδιαφορία και γενικά σε αποπομπή του Θεού από τη ζωή τους.

Αυτά δεν είναι λόγια ανθρώπινα, αλλά λόγια του ιδίου του Χριστού, που στο ευαγγέλιο της Κυριακής της Αποκρέω, δηλαδή της Δευτέρας παρουσίας του Χριστού και της Κρίσεως, προειδοποιεί τους ανθρώπου να μετανοήσουν προβάλοντας τον φόβο και τον τρόμο της κολάσεως, προκειμένου να συνηδειτοποιήσουν τι τούς περιμένει αν έγκαιρα δεν αλλάξουν τρόπο ζωής. Συγκεκριμένα η λέξη «φόβος» αναφέρεται πάνω από 14 φορές. Μαζί μέ τη λέξη «φόβος» αναφέρονται και άλλες παρόμοιες όπως «ὀδύρμός, βρυχμός οδόντων, όδύνη, τρόμος, φρίκη, θρῆνος, κλάμμα, πυρ άσβεστο σκουλήκια, οργή, κόλαση, βάσανα, ζόφος». Καί και σε πολλά άλλα Ιερά κείμενα διατρανώνεται ότι· «ἀρχή σοφίας φόβος Κυρίου». Μήπως λοιπόν κάνει λάθος καί ο Χριστός;

Ο φόβος είναι κακός όταν κάποιος φοβάται την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την αρετή. Όταν συμπλέκεται με το κακό, με το συμφέρον, με την υποταγή στο κακό. Είναι καλός όταν φοβάται, προσέχει, υπολογίζει και αγαπάει το Θεό με όλη την καρδιά του. Εκεί εστιάζεται και η αλήθεια της πίστεως, η αλήθεια του Ευαγγελίου. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο πολύ μεγάλη σημασία έχει η τριπλά αναφερὀμενη λέξη «ἀδέκαστος» στην υμνολογία της εορτής. Αδέκαστος, δηλαδή απόλυτα αδωροδόκητος και απροσωπόληπτος είναι ΜΟΝΟ ο Χριστός.- Ένα σχετικό τροπάριο λέγει· «Ἀδέκαστος ἡ ἐξέτασις, φοβερά ἐστιν ἐκεῖ ἡ κρίσις, ὅπου πρόσωπον, οὐκ ἔστιν ἐν δώροις λαβεῖν· ἀλλά φεῖσαί μου Δέσποτα, καί λύτρωσαι, πάσης ὀργῆς σου φρικτῆς». Στο τροπάριο αυτό ο πιστός αναγνωρίζει τήν αμερόληπτη καί αλάθητη δικαιοσύνη τοῦ Χριστού, που δεν μπορεί να επηρεαστεί από δωροληψίες. Και ζητά το ενδιαφέρον του (την οικονομία και τη φροντίδα του) ώστε να τόν ἀπομακρύνει από την φρικτή οργή του λόγω τών αμαρτιών του.