ΗΓΕΤΗΣ ΜΕ, ή ΧΩΡΙΣ, ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ

Υπάρχουν πολλοί ηγέτες που ο καθένας στον τομέα του μπορεί να γίνει χρήσιμος στό χώρο του, αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία. Για να γίνει αυτό χρειάζεταιι να διαθέτει ορισμένα προσόντα. Ένα βασικό προσόν που χρειάζεται ο κάθε ηγέτης, είναι η ενσυναίσθηση. Λέγοντες «ενσυναίσθηση» θεωρούμε τη θέληση και τη δυνατότητα του ηγέτου να μπορεί να εισχωρήσει στον εσωτερικό κόσμο του άλλου, να αντιληφθεί τα κίνητρα και τους προβληματισμούς του, να κατανοήσει τις δυσκολίες του και την συμπεριφορά του, να ταυτιστεί μαζί του και να τον βοηθήσει, έτσι ώστε, να παραμείνει και να βελτιωθεί ως ολοκληρωμένο πρόσωπο. Αντίθετα αν ο ηγέτης (ψευτοηγέτης ή κακός ηγέτης) χρησιμοποιεί είτε τόν φόβο, είτε την κολακεία, είτε την εξουσία ως μοχλό διοικήσεως των υπο αυτού διοικουμένων, τότε με τον τρόπο του δημιουργεί περιβάλλον άρρωστο και διεφθαρμένο. Η έλλειψη ικανών ηγετῶν στό ύψος και στο βάθος της ΚΑΘΕ πολιτείας, είναι η κύρια αιτία καθε κακού. Ο καλός ηγέτης δημιουργεί καλούς μελοντικούς ηγέτες καί ο κακός δημιουργεί κακούς, όπως το προζύμι που επηρεάζει όλο το ζυμάρι.

Που μπορούμε να έχουμε καλούς ή κακούς ηγέτες; Ποιοί μπορούν να παίξουν το ρόλο ηγέτη;

Παντού υπάρχουν τέτοιοι. Καλός ή κακός πατέρας. Καλή ή κακή μάνα. Καλός ή κακός σύζυγος. Καλός ή κακός δάσκαλος. Καλός ή κακός δήμαρχος. Καλός ή κακός προϊστάμενος. Καλός ή κακός κληρικός. Καλός ή κακός πολιτικός. Καλός ή κακός φίλος. Και πολλοί ἄλλοι που με τον «εν γνώσει ή αγνοία τρόπο τους» ζυμώνουν το φύραμα της κοινωνίας.

Για να γίνει κάποιος πραγματικά καλός και όχι κατά φαντασία ηγέτης πρέπει να βιώσει και σε όλη τη ζωή του να βιώνει μερικά συναισθήματα απαραίτητα, ώστε να γίνεται και ο ίδιος σωστός και τους άλλους να νοιάζεται. Ποια είναι αυτά τα συναισθήματα; Μα είναι γνωστά σε όλους. Πρώτα από όλα είναι η πραγματική αγάπη για τον άνθρωπο. Η πραγματική αγάπη του Χριστού που περιέχει δόσιμο, διακονία, θυσία. Αγάπη μακριά από τερτίπια, μακριά από υποκρισίες και θολούρες. Δεύτερον, ταπείνωση πραγματική καί όχι «εγώ είμαι». Η πραγματική ταπείνωση ταυτίζεται με την «συγκατάβαση». Ὁ Χριστός, ὁ μεγάλος Θεός «κατέβηκε» γιά μένα καί έσύ μέ διώχνεις; με σπρώχνεις; μέ χτυπάς; με δοκιμάζεις; Λένε πως η εξουσία φθείρει. Εγώ θα έλεγα ότι «όταν έρχεται η εξουσία, χάνεται η ταπείνωση». Λίγοι, ελάχιστοι, μπορούν να την «ρεγουλάρουν».... Τρίτον... Τέταρτον... Πέμπτον...

Από την παιδική μου ηλικία μέχρι σήμερα γνώρισα πολλούς ηγέτες... Άλλους τους θυμάμαι ακόμη μέχρι σήμερα και τους αναπολώ... Άλλους τους έχω ξεχάσει... Ένας πραγματικός ηγέτης ήταν ο Αρχιμανδρίτης Ιωάσαφ Τσολάκης, άγιος άνθρωπος. Αγάπη, ανάπαυση, κατανόηση και πολλά άλλα... Αυτόν είχα και προσπαθώ έχω σαν ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ. Προσπάθησα να του μοιάσω στη συμπεριφορά μου. ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ. ΑΓΙΕ ΠΑΤΕΡ.

Ο ΚΡΙΤΗΣ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΗΓΕΤΗΣ ΔΙΚΑΖΕΤΑΙ...